blog



under the influence

E-mail Εκτύπωση PDF

Βαλ'το πρώτα να παίζει και μετά διάβαζε. Αλλιώς δεν λέει.


Συνήθως γράφεις αφού περάσει η μπόρα. Κρατάς κάτι από τη φλόγα, φωλιάζεις ανάμεσα στις παλάμες σου αυτό που σε καίει, εκείνο που φλέγεται, εκείνο που λέει την αλήθεια, και μ'αυτό γράφεις. Είναι το μόνο που μπορείς να πιστέψεις, το μόνο που βρωμάει πίστη. Μέσα στη φωτιά νιώθω ασφαλής. Καίγομαι και με καταλαβαίνω, με αναγνωρίζω. Οπουδήποτε έξω, δεν καταλαβαίνω τι γίνεται· δεν ξέρω να συγχρονιστώ. Ιχθείς, λένε τα ζώδια· γι'αυτό. Είναι καιρός τώρα που η Κατ Πάουερ μου τα εξηγεί όλα καλύτερα, πιο καθαρά. Τελευταία τα λέμε για ώρες. Έχει κρύψει στους δίσκους της όλες τις απαντήσεις, ό,τι ερωτήσεις κι αν έχω. Την ακούω και τώρα να μου μιλάει· με φωνή που καλύπτει την μπόρα. Μέσα από τη φωτιά γράφω, την έχω στο τέρμα, όλα στο τέρμα, αγάπες και πίστη στο τέρμα, αν δεν τα ζήσουμε στο τέρμα δεν θα μάθουμε όριο τι πάει να πει, πάντα τέρμα φτάναμε κι όλο ξεκινούσαμε, πάντα ξεκινάμε, πάντα εδώ είμαι, έτοιμος για τέρμα και όρια. Γράφω παραμορφωτικά. Παραμορφωτικά ακούω κιόλας, παραμορφωμένα ζω, μπαινοβγαίνοντας στη φωτιά και τις μπόρες. Μια μέρα όμως θα την ρωτήσω γιατί και δεν θα ξέρει να μου απαντήσει τίποτα· θα τα χάσει, θα ξεκουρδιστεί η φωνή της, θα σπάσει η κιθάρα σε εκατό κομμάτια. Αν έχεις κότσια Κατ, πες μου γιατί. Εκείνη θα χαμηλώσει το κεφάλι, θα το κρύψει ανάμεσα στις παλάμες που κρατάνε εκείνο που φλέγεται, έτσι θα κάψει λίγο το πρόσωπό της -ξέρει αυτή, χωρίς ν'αφήσει αμυχές κι εγκαύματα- και με την πιο αργή κίνηση του χρόνου, σαν σε ιεροτελεστία ενός μεγάλου αποχωρισμού, θα ξανασηκώσει το βλέμμα και θα το καρφώσει πάνω μου και η ειλικρίνειά της -το μόνο που έμεινε στον κόσμο- θα με ξεσκίσει. I don't want to be a bad woman and I can't stand to see you be a bad man. Τελευταία φορά που μου τα είπε τόσο καθαρά, μάτωσα. Mε έπιασε απροετοίμαστο. Όπως σε βρίσκουν πάντα όλα.

I want to be a good woman and I want for you to be a good man. This is why I will be leaving and this is why I can't see you no more. I will miss your heart so tender and I will love this love forever. Την επόμενη φορά που θα τα πούμε Κατ, θέλω να'ρθεις να μου παίξεις μόνο κιθάρα· ή, ακόμα καλύτερα, να μου μιλήσεις πολύπλοκα και μπερδεμένα, έτσι όπως καταλαβαίνω και μπορώ και κρύβομαι. Χωρίς πύρινα φυλαχτά στις παλάμες. Ξέρω ότι δεν το μπορείς, αλλά ούτε κι εγώ μπορώ, να κοιτάζω το κουμπί του play και να τρέμω. Και σαν ερωτευμένος με τον ίλιγγο, να το πατάω. Ξανά και ξανά.

Μου μιλάει κι ακούω πίσω της τον Βέντερ να μουρμουράει, ακούω και τον Γουόρεν Έλις να ξύνει το βιολί του με μια ωμή ειλικρίνεια που δεν ξέρω να διαχειριστώ. Θυμάμαι ότι κάπου είχα και τους ψιθύρους του Βέντερ μαζεμένους σ'ένα σιντί, είχε για εξώφυλλο τον άνθρωπο που γράφει ένα γράμμα στο βυθό της θάλασσας και έχει μείνει εκεί αιώνες. Δεν το βρίσκω το σιντί, κάπου θα'χει παραπέσει. Ίσως να έχει μείνει στο βυθό.


0 σχόλια μέχρι τώρα

Add Comment


     

    περασμένα

    Powered by mod LCA