blog



Γιαούρτι ή μόκο

E-mail Εκτύπωση PDF

Με αφορμή τα επεισόδια εις βάρος του στην Κερατέα, ο κ. Πάγκαλος δήλωσε στο Mega το πρωί της Δευτέρας ότι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει αλλοδαπούς για να του επιτίθενται και υπογράμμισε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει την ευθύνη για οποιαδήποτε δολοφονική επίθεση εναντίον του.

Μεταξύ μας, αν ήμουν ο Αλέξης Τσίπρας –και μετά από αυτό- η ηθική αυτουργία θα μου έπεφτε λίγη. Θα του άνοιγα κατευθείαν το κεφάλι, μόνος μου. Δεν είμαι, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας. Που πάει να πει πως δεν εκπροσωπώ τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή δεν εκπροσωπώ ένα κομμάτι της λαϊκής βούλησης που θεσμικό τω τρόπω έχει προκύψει στην ποσόστωση της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικότητας – στο σύνολό του, πολίτες που ζουν σ’αυτή τη χώρα, φορολογούνται και ψηφίζουν. Δεν είμαι ο Αλέξης Τσίπρας ώστε να μπορώ έννομα θιγόμενος να μηνύσω τον Πάγκαλο, που προσβάλλει πολίτες που ψηφίζουν κανονικά και νόμιμα, όσο κανονικά κάποιοι άλλοι ψηφίζουν την πασοκάρα. Και δεν προσβάλλει μόνο τους πολίτες, μα και την ίδια τη διαδικασία –το δικαίωμα του εκλέγειν (και εκλέγεσθαι)- όταν αναφέρεται επανειλημμένα –στοχοποιώντας λαθραία- στο ΣΥΡΙΖΑ, ωσάν να είναι περίπου τρομοκρατική ομάδα, μακριά από κάθε έννομη αξία και δημοκρατική νόρμα –και αυτές οι εγκλήσεις να εκλαμβάνονται περίπου ως κεκτημένα αυτονόητος πολιτικός λόγος. Δεν είμαι ο Αλέξης Τσίπρας για να του βροντοφωνάξω μέσα στη βουλή, διακόπτωντας τη διαδικασία και διαρρηγνύοντας και το τελευταίο ιμάτιό μου, ότι όχι μόνο καλώς καμωμένο το έφερε μέχρι εδώ το πελατειακό κράτος ο Θόδωρας –το εμπνεύστηκε, το στήριξε, το έθρεψε, το γιγάντωσε και, για να σώσει την τομάρα του, το πρόδωσε- αλλά και ότι εντελώς χυδαία και έξω από κάθε έννοια πολιτικού μέτρου, παρακάμπτει κάθε αντίλογο (ακόμα και συμπεριφορικές εκτροπές του, όπως το γιαούρτωμα) που δεν τέμνει αναγκαστικά τις πελατειακές διαδικασίες.

alt

Ακόμα κι αν ισχύει μέχρι κεραίας η ευθυνόφοβη αλήθεια του «μαζί τα φάγαμε», ακόμα κι αν προσπεραστεί για πάντα η κουβέντα που υπαγορεύει το ερώτημα «πόσα τελικά φάγαμε ο καθένας» (γιατί οι φωτογραφίες, κυρ-Θόδωρα, δείχνουν ότι δεν φάγαμε όλοι το ίδιο...), ακόμα κι αν οι μόνες αντιδράσεις προς τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης (και προς άλλους υπουργικούς γιακάδες) έχουν πράγματι την αφετηρία τους, σε επίπεδο έμπνευσης αλλά και πράξης, στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, τίθεται ένα σοβαρό πολιτειακό θέμα –το οποίο μια χαρά το διατυπώνει ο Θόδωρας, αλλά το εκκωφαντικό πάρτι που έχουν στήσει τα πρετεντερόπουλα σε κάθε μιντιακή πλατφόρμα που εκπέμπει και προβάλλει, δεν μας αφήνει να το διαβάσουμε με την ησυχία μας, ησυχία που θα παράγει νέα φασαρία: Άραγε, στον αντίλογο, στην αντίδραση, στην εκτροπή, στη διαδήλωση, στο γιαούρτωμα, στον προπηλακισμό, έχουν δικαίωμα μόνο οι ψηφοφόροι του γιαουρτωμένου; Το γιαούρτωμα από κάποιον πολίτη που δεν συχγρονίστηκε ποτέ του με τον πελατειακό μπερντέ, δεν παραμένει γιαούρτωμα –δεν παραμένει αντίδραση; Δεν παραμένει πολίτης, ανεξαρτήτως ψηφοφορικής επιλογής ή κομματικής συστράτευσης; Είναι ο αντιπρόεδρος πρώτα πασόκ και μετά κυβέρνηση; Είναι ο πολίτης πρώτα ΣΥΡΙΖΑ και μετά πολίτης; Είναι το γιαούρτι φασιστικόν επειδή εκτοξεύθηκε από συριζαίο, και δευτερευόντως είναι γιαούρτι; Θέλω να πω, το γιαούρτι εκ πασόκου ριπτόμενο έχει κάποια διαφορά από το εκ συριζαίου ριπτόμενο; Μήπως τελικά, στην κολυμπήθρα της πελατειακής διοίκησης, καθαγιάζεται (και ουχί μέμφεται) το «μαζί τα φάγαμε»;

Καθώς προκύπτει, δικαίωμα «να μας την πουν» έχουν μόνο οι μετέχοντες στο «μαζί τα φάγαμε» -και αν θες εδώ να’σαι τίμιος κυρ-Θόδωρα, εφ’όσον εξαιρείς τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ευαισθησία και τους τρόπους του, να τον εξαιρείς κι από το φαγοπότι. Οι «μαζί τα φάγαμε» είναι, τότε, οι πελάτες του μαγαζιού -οι τιμημένοι ψηφοφόροι, οι τοπικές οργανώσεις, οι πρασινοφρουροί, οι κρατικοί/παρακρατικοί αργόμισθοι και οι ρουσφετολογικώς επωφελημένοι- γι’αυτούς άνοιξε το μαγαζί, αυτούς έθρεψε, αυτούς κανάκεψε. Καταπώς, αποκλείεται να ρίχνουν αυτοί το γιαούρτι, αφού εμ επωφελήθηκαν τα μάλα και δεν έχουν έμπρακτα (βλ.έννομα) αντιδράσει στην πολιτική (βάλε και πολιτειακή) σήψη -άλλωστε, πως να αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές τους η δημοσιονομική αχρηστία, αφού ήταν η ύπαρξή της που εξασφάλιζε αυτά τα ωφέλη- εμ συναισθάνονται τούτες τις κρίσιμες ώρες της πατρίδας, τώρα που το μαγαζί έβαλε την ταμπέλα «κρίσιμες ώρες» -πλάι και στην ταμπέλα με τις προσφορές. Ποιοι μένουν να ρίχνουν το γιαούρτι λοιπόν; Οι συριζαίοι. Οι υπόλοιποι μόκο. Γιατί έμαθαν να κάνουν μόκο, γιατί τους πείσαμε να κάνουν μόκο, γιατί δεν μπορούν παρά να κάνουν μόκο, γιατί είναι ανήκουστο για μια δημοκρατία να μην κάνουν οι πελάτες μόκο. Δημοκρατία με πελάτες, δημοκρατία by Πάγκαλος.

alt

Ερωτηθείς σχετικά, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υπογράμμισε ότι δεν θα σκύψει το κεφάλι και θα πηγαίνει να μιλάει όπου και όποτε θέλει. Ο κ. Πάγκαλος επισήμανε ότι δεν θα αποδεχθεί φασιστικές μεθόδους και πρόσθεσε ότι μετά από πολλά χρόνια θα πρέπει να ξαναδώσουμε μάχη για τη Δημοκρατία.

ΟΚ, αλλά δεν θα τη δώσουμε μαζί Θόδωρα. Εσύ θα δώσεις τη δική σου μάχη κι εμείς τη δική μας. Γιατί έτσι κι αλλιώς, άλλη δημοκρατία έχει ο καθένας στο μυαλό του. Τη δική σου άλλωστε την είδαμε και τη ζήσαμε. Κάθε τρίτη Κυριακή του μήνα σε συνέντευξη στο Βήμα. Εκεί που σ’αφήνουν να μιλήσεις...



Linkογραφία

1 http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231100493

2 http://nailwords.blogspot.com/2011/03/blog-post.html

3 http://manosstefanidis.blogspot.com/2011/03/blog-post.html

 

0 σχόλια μέχρι τώρα

Add Comment


     

    Πολιτική γαστριμαργία, ασάλιωτη, χωρίς συντηρητικά, με κακή χοληστερόλη και τόνους καθάριας μαύρης χολής...

    ...και μαρξιστικού υπαρξισμού

    περασμένα

    Powered by mod LCA