blog



κατίδιο της βαϊμάρης

E-mail Εκτύπωση PDF

Γι'αυτό επέλεξα τη συγκεκριμένη κίνηση που έχουμε δει όλοι από τη χρυσή αυγή, χωρίς να σημαίνει κάτι αυτό για μένα. Απλά ήταν κάτι που ήθελα να χρησιμοποιήσω.

Να λοιπόν, όλη η μεταμοντέρνα στρέβλωση του επίκαιρου βίου μας σε δύο προτάσεις ενός πιτσιρικά ποδοσφαιριστή. Ένας ντετερμινιστής σημειολόγος θα έκανε πάρτι: επέλεξα, συγκεκριμένη κίνηση, έχουμε δει όλοι, χωρίς να σημαίνει κάτι, για μένα, απλά, κάτι, να χρησιμοποιήσω. Κάθε έκφραση σηκώνει τόνους ανάλυσης. Ασπούμε, αυτό το "έχουμε δει όλοι". Για πότε έγινε ποπ παραδοχή το ζοφερότερο σκοτάδι, έτσι; Ούτε που το κατάλαβες φίλε μου πνευματικέ, που κρατάς ακόμα τον Καστοριάδη κάτω από το μαξιλάρι μπας και σε σώσει από το κακό που θα'ρθει. Που ήρθε δηλαδή, αλλά ακόμα έχουμε τον Καστοριάδη. We will always have Paris.

Δεν είναι φασισμός αυτό, έγραφε πριν καιρό ο φίλος μου ο μάο. Ακριβώς αυτό είναι τελικά ο φασισμός. Δέκα μπετόβλαχοι που τ'αρπάζουν από δέκα μεριές, υποτακτικοί στην κοψιά τους και υποτελείς κατά συνείδηση, που αντιλαμβάνονται τον κόσμο μόνο σε συνθήκες υποτέλειας, κι από κάτω ν'ακολουθεί ένα τσούρμο, που ούτε κότσια για ξύλο και τσαμπουκάδες έχει, που αρκεί να του δώσουν μια ιδέα (τύπου) στεγανή για ν'αντέχει το κρύο. Το κρύο της τώρα τρόικας, το κρύο της καθημερινής μαλακιζμένης αμηχανίας, το κρύο του αφόρητα αβέβαιου μέλλοντος και της συνθηκολογημένης ανελευθερίας, που ακόμα κι αν δεν εκλογικεύεται στο φτωχό μυαλό του κάθε κατίδη, είναι αποτυπωμένο σε κάθε ηλίθιο και κακότεχνο τατουάζ του. Υπάρχω, θέλει να φωνάξει. Υπάρχω, σε μια εποχή που δεν αφήνετε κανέναν διάολο να υπάρξει. Χρυσή αυγή; Χρυσή αυγή. Τόσα ξέρω τόσα λέω. Αν ήξερα, είπε, τι θα προκαλούσε η κίνησή μου, δεν θα το'κανα ποτέ. Ακριβώς αυτό είναι το θέμα μικρέ μου κατίδη. Αν ξέραμε, όλα θα ήταν αλλιώς. Κι ούτε από χρυσές αυγές θα ήξερες, ούτε τίποτα. Αν ξέραμε, θα είχαμε φτιάξει άλλον κόσμο. Είτε δεν ξέραμε όμως είτε δεν θέλαμε είτε δεν μπορέσαμε. Ζήσε σ'αυτόν τον κόσμο. Με μια μαλακία για το φίλο σου τον Παυλή περισσότερη, με μια μετριοκαριέρα λιγότερη. Υπάρχει και ζωή πέρα απ'αυτό, πέρα απ'την κερκίδα, πέρα απ'την ανοησία. Πέρα από το οχυρό του δεν κατάλαβα. Υπάρχει μια ζωή που σου ανοίγεται, για να καταλάβεις, για να δεις τι είναι οι χρυσές αυγές και τι μαύρα σκοτάδια φέρνουν. Έχεις όλο το χρόνο.

Θα πεις όμως, όπως και είπες δηλαδή, ένας ποδοσφαιριστής είμαι μόνο, αυτό είπε κι ο προπονητής σου, αυτό λέει και το συμβόλαιό σου, δεν είσαι άνθρωπος, είσαι ποδοσφαιριστής μόνο, σημασία έχουν οι τρεις βαθμοί, δεν έχει να κάνει αυτό με μένα, όλα σε χαχάνικο τόνο, όλα κουλ, όλα δεν τρέχει τίποτα παιδιά, εγώ ποδοσφαιριστής είμαι μόνο. Ούτε εξηγήσεις δεν ξέρεις να δίνεις· απειροασήμαντη λεπτομέρεια όταν δεν ξέρεις καν να διαβάσεις τι έγινε. Μεγάλωσες -και ήδη βιοπορίζεσαι και παλεύεις- σε ένα σύστημα που σημασία έχουν μόνο οι τρεις βαθμοί. Το γκολ σου, το ξέσπασμά σου, άντε κι ο φίλος σου ο Παυλής. Τα δημαράκια που καταδίκασαν το ναζισμό σου -που μολύνει το ποδόσφαιρο, αλλά όχι το κοινοβούλιο- το ξέρουν καλά αυτό. Κι οι βορίδηδες κι οι κασιδιάρηδες το ξέρουν. Σημασία έχουν οι τρεις βαθμοί της νίκης. Όλα τ'άλλα για πούλημα.

Ξεκίνησα ποστ σε τόνους κηρύγματος και καταλήγω να γράφω σε δεύτερο ένικο, πάλι σαν κήρυγμα ίσως -αλλά απευθυνόμενος σε άνθρωπο, όχι σε αόρατη σφαίρα λέξεων και ιδεών. Μέχρι λοιπόν γιώργο κατίδη να φτάσεις να μάθεις ότι η χρυσή αυγή δεν είναι ούτε χρυσή ούτε αυγή, ξεκίνα από το ότι ακόμα και ο χαιρετισμός μας κρίνεται σ'αυτή τη ζωή, χαρακτηρίζει ποιοι είμαστε. Δεν ήξερες, δεν άκουσες, δεν ρώταγες. Ακριβώς. Εσύ κι ένας φιλήσυχος φτωχούλης στα περίχωρα της Βαϊμάρης.

Και μη ρωτήσεις τι είναι η Βαϊμάρη· μάθε καλύτερα τι τέρας είναι ο φιλήσυχος φτωχούλης της.


2 σχόλια μέχρι τώρα

Feed
  1. Παλια στα Πατήσια -που λέει και μια ψυχή- είχες εκείνους τους τρομακτικούς φασίστες. Εκείνους τους σκινχεντ με τα πανταλόνια-σωλήνες, τις τιράντες και τις βερμαχτ με τα άσπρα κορδόνια. Αυτοί, που λες, έτσι και σε πετυχαίνανε και δεν τους άρεσε η φάτσα σου, σε σκίζανε στο ξύλο. Τότε που οι φασίστες ήταν δεν ήταν χίλιοι τον αριθμό. Θα μου πεις, τότε δεν είχαμε κρίση, είχαμε Σημίτη και οι μετανάστες ήταν κάτι οικογενειάρχες Πολωνοί που, έτσι και είχανε πιάνο σπίτι τους, σου παίζανε αμα λάχει και κάνα νυχτερινό του Σοπέν. Όμως, φίλε costinho, τη Χρυσή Αυγή δεν την ανέβασε μόνο η κρίση. Την ανέβασε ο φρεντοτσίνο στην ξαπλώστρα, οι skinny ξανθιες, τα κινέζικα τατού, το δε βαριέσαι, το στοίχημα, οι δόσεις του smart, οι σαγιονάρες των 50 ευρώ, το μποξεράκι μέσα από το μαγιώ, η Αβραμιώτου, η κουλτούρα της ελάχιστης προσπάθειας και της μέγιστης επίδειξης, η μια μουσική, η μια ταινία, η μικροαστίλα, το μαύρο λακαριστό σύνθετο, οι atenistas, η μαλακία του ανίδρωτου, το μυαλό roll -on deodorant, που μαζεύει ό,τι ζουμερό και αφήνει μόνο καντίλες. Όμορφα πράματα...άσκημα γούστα...
  2. μπράβο κωστή ωραία τα είπες...κι έχει γίνει ποπ παραδοχή το ζοφερότερο σκοτάδι

Add Comment


     

    Πολιτική γαστριμαργία, ασάλιωτη, χωρίς συντηρητικά, με κακή χοληστερόλη και τόνους καθάριας μαύρης χολής...

    ...και μαρξιστικού υπαρξισμού

    περασμένα

    Powered by mod LCA