το πόσο μέτριοι είμαστε φαίνεται στα μέτρια λόγια μας· στις μέτριες αναλύσεις που κάθε ώρα τις ξεπερνά η πραγματικότητα, σε κάθε χρόνο τις ξεπερνά ο χρόνος· στις μέτριες μέρες μας που μένουν μισές, σε όλα όσα τώρα μένουν στη μέση –χειρότερα κι από την άκρη- προσπαθώντας να προφέρουμε λέξεις όπως ντάησελπλουμ και να μετρήσουμε δείκτες που ποτέ δεν θ’αγγίξουμε. ο έρωτας: λέξη που τώρα δεν χωράει, που ξεχνιέται στις κουβέντες, μισός μέσα στα μισά. που προσπερνάται από τις μέρες, χάνοντας μέρες. που δεν υπόσχεται ρυθμούς ανάπτυξης ούτε γράφτηκε στα επαναστατικά τα μάνιουαλ. νομίζουν. 

δες τις φωτογραφίες των μεταλλωρύχων αγωνιστών των αρχών του αιώνα ασπούμε, τα πρόσωπά τους, την όρθια στάση τους, τη θωριά τους. διάβασε την ιστορία τους. δες εργάτες, επαναστάτες, ονειροπόλους –αυτούς που θα άλλαζαν κάθε κόσμο, σε κάθε πλανήτη- δες τους μεγάλους στοχαστές στους δύσκολους καιρούς, τους χορευτές, τους πολεμιστές, εκείνους που δένουν το ατσάλι, δες τους ανθρώπους που πιστεύουν, που φωτίζουν, που υπάρχουν μαζί σε δύο κόσμους –αυτόν που ήδη ζουν κι αυτόν που φέρνουν· κρατώντας χέρια στον ένα, χτίζοντας στον άλλο. δες τα σημάδια στα χέρια τους, τις τρύπες στα ρούχα τους, τα υγρά χαμόγελά τους. πίσω από τον καθένα τους, δηλαδή δίπλα τους, θα βρεις έναν όμορφο σύντροφο, έναν ακόμα ακριβό άνθρωπο, μια ιστορία που καπνίζει αγάπη, έναν έρωτα που καίει, που αντέχει σε κάθε δώσιμο –όλο το δώσιμο- που δεν υποχώρησε, που δεν έμεινε μισός, που δεν άφησε τίποτα στη μέση μέχρι να ηττηθεί –έστω- για τα πάντα. δες τους σπουδαίους οραματιστές, τους συντάκτες των πύρινων μανιφέστων, τους πιο ακριβούς συγγραφείς της πρώτης γραμμής. όλοι τους επιστολές στο άλλο μισό που εκδόθηκαν μετά από δεκαετίες ή αιώνες –ήταν απλώς για το άλλο μισό, για να μη μένει μισό- και μας έφεραν τις πιο όμορφες λέξεις που λένε οι άνθρωποι, τους πιο μεγάλους δεσμούς που έφτιαξαν μεταξύ τους, τα πιο ανίκητα οχυρά. κανείς τους δεν ξεχνούσε τον έρωτα. όπως κανείς δεν ξεχνούσε το όπλο για τη μάχη. δες επιστολές των φαντάρων από το μέτωπο, από κάθε μέτωπο, διάβασε να μάθεις τι κρατούσε το μέτωπο ψηλά. διάβασε τις ιστορίες τους στην Ιστορία. δες τι έγραφαν στην αγαπημένη δεμένοι πίσω από τα κάγκελα μετά από κάποιο βασανιστήριο. μάθε πόσοι και πόσο ερωτευμένοι υπήρξαν σε μια επανάσταση, πόσο και πόσοι ερωτευμένοι υπήρξαν για μια επανάσταση, πόσοι ερωτευμένοι μας κάνουν μια επανάσταση, πόσες επαναστάσεις κάνουν οι ερωτευμένοι. πόσες Λίλιες Μπρικ, πόση Μιλένα Γιέσενσκα, βρέθηκαν σε φωτογραφίες σφραγισμένες μέσα σε ανεπίδοτα γράμματα -η Ιστορία γι’αυτά μέτρησε την προσμονή των αγαπημένων, όχι τις ικανότητες των ταχυδρόμων. ο Αντρέας και η Γκούντρουν, ο Μπέρτολτ και η Χέλενε, η Έλλη και ο Νίκος, ονόματα απλά, χέρια ερωτευμένα, χείλη και μαλλιά μπλεγμένα.

μιλάμε τώρα, χωριζόμαστε, διαλέγουμε πλευρές, κυνηγάμε τους δείκτες, συλλαβίζουμε τις λύσεις, χάσκουμε στις διαπραγματεύσεις, σαστίζουμε μπροστά στους μεγάλους, τοποθετούμε προτεραιότητες, κάνουμε τους καμπόσους, ξεχνάμε, όλο ξεχνάμε. τώρα λοιπόν που τόσο ξεχνάμε, ας το πούμε: δεν έχουμε να λύσουμε πρώτα τα σημαντικά και βλέπουμε για τ’άλλα -δεν πάει πρώτα η επανάσταση και πίσω της οι άνθρωποι. να τα λύσουμε όλα, για να δούμε μετά τι επανάσταση κάναμε. hay no camino, hay que caminar. να μην πάμε χωρίς έρωτα, χωρίς αυτά που ξέρουμε να μετράμε, χωρίς τα χέρια που κρατήσαμε και πάντα περιμένουν. κανένας έρωτας στη μέση λοιπόν –από τη μέση κι αγκαλιά, από το χέρι και πέρα μακριά, από εδώ μέχρι κάθε χώρα, μέσα σε κάθε χώρα. να τον φέρουμε πάλι εδώ, χωρίς διαπραγμάτευση. όπως το παραγγέλνει ο Λόρκα,

κι εγώ σε κρύβω μέσα μου σα να’σαι,

κάποια φωνή από ατσάλι κοφτερό.