21 Ιούλ 2015

ιουλιανοί παραβάτες

Εκτύπωση

χτες ο Κάρλο στην Γένοβα, σήμερα ο Σωτήρης, Σταδίου και Λαδά γωνία· Ιουλιανοί κι οι δύο, στα 23 τους. όχι σαν χτες, όχι σαν σήμερα. χτες και σήμερα. με τη μνήμη υπάρχουμε, με τη λήθη σκοτώνουμε. γενιές που δεν έχουν μάθει τι κόσμος ακολούθησε κάποτε ένα φέρετρο.

στραγγαλισμένο πήγαν να θάψουν χαράματα το νεκρό φοιτητή και διέδιδαν οι κάλπικοι ότι έπαθε ασφυξία. ούτε ο παπάς δεν δέχθηκε να τον κηδέψει, τον γύρισαν πίσω στην οικογένεια. το ποτάμι που τον κουβάλησε στους ώμους, δεν δικαιώθηκε ποτέ, δεν βρήκε δρόμο. δυο χρόνια μετά μαύρισαν κι άλλο οι δρόμοι. ο Σωτήρης Πέτρουλας δεν βρήκε ανάπαυση. ανάπαυση για τους νεκρούς είναι η ταραχή της δικής μας μνήμης. ζήσαμε σε άλλη εποχή, που κανένα χρέος δεν όριζε την καθημερινή αγωνία. οι εικόνες του παρελθόντος ματαιώθηκαν από το κυνήγι του μέλλοντός μας. νικήθηκαν από τα αυτονόητα -αυτονόητη έγινε η παράκαμψη των περασμένων, του παλιού αίματος. σα να μη δείχνει η Ιστορία το μέλλον μας, σα να μη βρωμάει το μέλλον μας Ιστορία. σα να μην θέλουμε να ξέρουμε τι έγινε Σταδίου και Λαδά, 21 Ιουλίου του '65. λες και δεν έχει τίποτα να μας πει σήμερα το αίμα που στέγνωσε, λες και δεν ζωγραφίστηκε μ'αυτό μια κόλαση στην εποχή. Ρεμπώ και ρέμπελοι, όλοι στο ίδιο μέλλον.

απαξιώθηκαν οι δρόμοι, τους είπαν εναλλακτικές. λες και είναι κάτι για να ακολουθήσεις, να σχεδιάσεις με μολύβι. μπερδεύτηκε το χρέος με την υποχρέωση, κυνηγήθηκε το μέλλον, αναβλήθηκε κάθε παρελθόν. κάθε εποχή.


η κόλαση όμως εκεί στη θέση της