(χειροκρότημα δημοκρατών)
Γιατί εμείς έχουμε δημοκρατία. Και στη δημοκρατία, όλοι χωράνε. Και τα μηδενικά. Ας πούμε, εγώ μπορώ να μιλάω σαν πολιτικός αρχηγός, παρ'ότι για τη βουλή και τους θεσμούς δεν έχω υπάρξει ποτέ, είμαι απλώς μια απολωλούσα που εκλέχτηκε με τη βοήθεια άλλου κόμματος, παζαρεύοντας από κοινού με συναδέλφους και ψηφοφόρους για να έχω κι εγώ τους σταυρούς μου, εξαντλώντας όλη την κεκτημένη ιστορία της παράταξής μου και της οικογένειάς μου και να'μαι τώρα εδώ, ελεύθερη, ανεξάρτητη, ισότιμη στις συνομιλίες με τα άλλα μηδενικά και τις σχετικές πλειοψηφίες.
Δες και τους άλλους όμως. Δεν πάνε πίσω από δημοκρατική συνείδηση. Διαγράφουν τους βουλευτές τους, αλλά δεν τους διαγράφουν από το κόμμα -μην αδειάσει και το μαγαζί. Τους αφαιρούν τη μόνη ιδιότητα που απέκτησαν δημοκρατικά, τους σουτάρουν από την κοινοβουλευτική ομάδα στην οποία εκλέχτηκαν από το λαό -τον κυρίαρχο λαό, αν μιλάμε για την κυριακή των εκλογών- τον ίδιο λαό που ψηφίζοντάς τους, έδωσε και συνολικές ψήφους στο κόμμα, ανεβάζοντας τα ποσοστά του. Έτσι, η σχετική πλειοψηφία γίνεται ακόμα λιγότερο σχετική, γίνεται σχεδόν άσχετη, αλλά τώρα δεν πειράζει γιατί προλάβανε και φτιάξανε κυβέρνηση με τους άλλους, άρα πάει η παλιά εντολή, ας γιορτάσουμε παιδιά, και των εκλογών ο πόθος ας κοιμάται στην καρδιά. Αν πριν αγγίζανε το 30% σε αντιπροσώπευση του εκλογικού σώματος -για να μην πούμε για πραγματικούς αριθμούς και αντιπροσώπευση επί του συνόλου των ελλήνων- φανταστείτε τώρα για τι εκπροσώπηση μιλάμε. Ο εκλογικός νόμος να'ναι καλά, να έχω κι εγώ ψωμί. Να'ναι καλά, να τους κόβει βουλευτές, να μου δίνει μέρες.
Δες όμως και τ'αρχίδια μας τα δυό που κάνουν δηλώσεις σχεδόν ως πολιτικοί αρχηγοί, ως σημαίνοντα πρόσωπα, παρ'ότι τώρα, διεγραμμένοι και προδοτικά ατιμασμένοι από τον φύρερ τους, δεν εκπροσωπούν ούτε τ'αρχίδια μας τα δυό. Είπαμε όμως, στη δημοκρατία κάθε μηδενικό πρέπει να έχει θέση. Είπα μηδενικό τώρα και θυμήθηκα τον παπαδήμο. Είδες προκοπή ο άνθρωπος στη δημοκρατία; Χωρίς κόμμα, χωρίς λοβιτούρες, χωρίς φατρία, χωρίς μεγάλο τζάκι, κι όμως μια χαρά δοτός τα κατάφερε, μια χαρά κυβέρνηση έφτιαξε, μάζεψε όλα τα μηδενικά, πέρασε για νόμους και μέτρα ό,τι του σφυρίξανε, κέρασε αρχαία και θάλασσες την τρόικα, κέρασε ανταγωνιστικότητα τον άστεγο και το μετανάστη, κέρασε και τους μεταξεταστέους από μια επανάληψη όλου του περιοδικού πίνακα, φέρνοντας τη νέα εκπαιδευτική μέθοδο, την ψεκαστική. Τι φωνάζετε λοιπόν και χαλιέστε;
Είπαμε, αν θέλετε εργατικές λύσεις, να πάτε στη Βόρειο Κορέα. Να πάτε και στο Βόρειο Σέλας, δεν μας νοιάζει. Εδώ έχουμε δημοκρατία· και σ'όποιον αρέσει. Σ'όποιον δεν αρέσει, δόξα τω θεώ δημοκρατία έχουμε, θα τον κάνουμε να του αρέσει. Εδώ δεν είναι Βόρειος Κορέα, εδώ είναι παίξε γέλασε.
δική σας,
Ντόρα η οπορτουνίστρια
(χειροκρότημα τεχνοκρατών)
Άλλη μια συνηθισμένη μέρα δημοκρατίας στο κοινοβούλιο,
με χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της δημοκρατίας σε πρώτο πλάνο.