[του silent crossing]
Χθες βράδυ κάθομαι με το σκύλο μου να δούμε μαζί live streaming από τη λαϊκή συνέλευση του Συντάγματος. Ενώ είναι για ώρα ξαπλωμένος στα πόδια μου κι εγώ του κάνω αναμετάδοση τι λένε οι σύντροφοι της Αθήνας, ξαφνικά πετιέται πάνω και μου δαγκώνει τον αστράγαλο.
-Γιατί το έκανες αυτό ρε Νικόλα; τον ρωτάω.
-Γιατί είσαι ρεφορμιστής του κερατά, μου απαντάει.
-Εγώ ρεφορμιστής; Που κάθε βράδυ στη συνέλευση μιλάω για τον καπιταλισμό και τα αντιλαϊκά μέτρα και καλώ τον κόσμο σε λαϊκή συσπείρωση;
-Ναι, αλλά το σύστημα χρειάζεται επαναστατική ανατροπή, ολική ρήξη με την αστική εξουσία κι εσείς κάθε βράδυ μυξοκλαίτε για τα λεφτά που χάνετε.
-Γιατί ρε λίγο το ‘χεις αυτό; Μην κοιτάς που εσύ τα περιμένεις όλα έτοιμα από ‘μένα και δεν φέρνεις φαγητό στο σπίτι. Μ’ αυτά τα λεφτά που χάνω τώρα ζεις κι εσύ. Πως νομίζεις ότι σου αγοράζω τα κοκαλάκια σου;
-Χα! Το παραδέχεσαι λοιπόν, δεν σε ενδιαφέρει να αλλάξει το σύστημα, μόνο η πάρτη σου σε νοιάζει. Πρόσεξε καλά κακομοίρη μου γιατί μια μέρα θα έρθουμε εμείς τα ζώα στην εξουσία και θα σας περάσουμε όλους από λαϊκά δικαστήρια!
-Καλά, εσύ μόνο κηρύγματα και ρητορείες είσαι. Νομίζεις ότι στη θέση μας θα τα κατάφερνες καλύτερα;
-Εννοείται αυτό, τουλάχιστον εγώ δεν θα έχανα το χρόνο μου σε ανούσιες συζητήσεις και ψηφοφορίες, θα τους δάγκωνα όλους μια και καλή να τελειώνουμε. Αλλά βλέπεις δεν με παίρνεις μαζί σου για να μην σε πουν εξτρεμιστή.
-Νικολάκη τώρα με προσβάλλεις. Στο κάτω κάτω τις προάλλες ήρθες μαζί μου αλλά φοβήθηκες κι έφυγες.
-Ε, όχι και φοβήθηκα! Απλά βαρέθηκα να ακούω για τη μετεξέλιξη του ιστορικού σοσιαλισμού και άλλες μπούρδες. Σοσιαλιστής είναι και ο πρωθυπουργός σας.
-Όχι πρωθυπουργός «μας», είναι και δικός «σου» πρωθυπουργός. Μην ξεχνάς ότι από αυτόν εξαρτάται αν θα έχεις κι εσύ φαγητό αύριο. Γι’ αυτό κι εγώ πιστεύω πως το κίνημα πρέπει να οργανωθεί από μέσα, η πάλη των τάξεων θα θριαμβεύσει μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις.
-Καλά, μέχρι να βγάλετε άκρη εσείς θα έχουν βγει στους δρόμους τα τανκς. Είδες που στα ‘λεγα εγώ ότι είσαι ρεβιζιονιστής;
-Ναι, αλλά είμαι και το αφεντικό σου και πρόσεξε καλά γιατί από αύριο ξεκινάς δίαιτα διαρκείας.
-Ε, όχι κι έτσι ρε αφεντικό, μια κουβέντα είπαμε κι εσύ το έκανες θέμα!
