blog



Η αποκοτιά δε φτάνει

E-mail Εκτύπωση PDF

[του Θανάση Σκαμνάκη]

«Εκείνη τη χειμωνιάτικη νύχτα που τρεις αντάρτες προσπαθούν να περάσουν έναν φουσκωμένο ποταμό. Πιάνονται ο ένας πίσω από τον άλλο και προχωράνε. Αλλά ο ποταμός είναι ορμητικός, τους φτάνει ως το λαιμό κι ακόμα πιο ψηλά το νερό. Αποσπάται τότε ο ένας και πιασμένος σ’ ένα κλαδί δίνει ώθηση στο σώμα του και σαλτάρει απέναντι. Ύστερα βρίσκει ένα μεγάλο κλαδί και τους το στέλνει, κρατώντας το αυτός γερά απ’ τη μεριά του, να πιαστούν και να προχωρήσουν. Αλλά δεν τα καταφέρνουν γιατί η ορμητική στάθμη του νερού το ανασηκώνει και δεν προλαβαίνουν να το πιάσουν. Παλεύουν οι δυο τους στο νερό, κινδυνεύουν να πνιγούν, σέρνοντας ο ένας τον άλλο στον πάτο. Με τα πολλά, μπόρεσαν να γυρίσουν πίσω, εφόσον αδύνατον να ακολουθήσουν τον σύντροφό που είχε περάσει απέναντι. Και τότε ακούνε μια φωνή, ποιοι είστε, μωρέ, είντα κάνετε επαέ τέθοια ώρα, γειάντα φωνάζετε; Του εξηγούν πως θέλουν να περάσουν απέναντι, αλλά τους δυσκολεύει ο κερατένιος ο ποταμός. Α μωρέ, κακομοίρικοι, και μισή ώρα πιο κάτω από δω είναι η γέφυρα! Τον ρωτήσανε κι αυτοί ποιος είναι. Τους είπε με καμάρι πως είναι ζωοκλέφτης και φυλάει πιο κει τα κλεμμένα του, μην έρθει ο τάδε ζωοκλέφτης και του τα πάρει. Αποχαιρετιούνται και πάνε λίγο παρακάτω να περάσουν απ’ τη γέφυρα τον ποταμό. Ε κι είντα πάθανε, βραχήκανε, μα δεν είναι και πράμα, σε λιγάκι θα ’ναι στο χωριό τους, θα τηγανίσουνε δυο τρία αυγά, μ’ ελιές και παξιμάδι και κρασί, αύριο θα ’ναι μια χαρά. Συμπέρασμα; Έπρεπε ή δεν έπρεπε να γνωρίζουν τα κατατόπια του ποταμού; Εφόσον δεν ήταν ένας άγνωστος ποταμός, ο δικός τους ξεροπόταμος ήταν που φούσκωνε κάθε χειμώνα. Έπρεπε. Κι έπρεπε μετά το πάθημά τους να αναλογιστούν τι πάνε να κάνουν; Έπρεπε. Επομένως τι; Να τους θαυμάσεις για την αποκοτιά τους να χώνονται στα ορμητικά νερά ή να τους ψέξεις γιατί προχωρούν στα κουτουρού; Απάντηση δεν έχει. Η γέφυρα όμως ήταν εκεί.»

Η ιστορία είναι παρμένη από το τελευταίο μυθιστόρημα της Μάρως Δούκα Έλα να πούμε ψέματα. Κι επειδή ουσιαστικά το βιβλίο αυτό είναι μια μελέτη της Αριστεράς και των αντιφάσεών της, μ’ έναν τρόπο σαν να συμπυκνώνει ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας του προεμφυλιακού, του εμφυλιακού και μετεμφυλιακού κλίματος. Κι επειδή η τέχνη δεν λυπάται ούτε τους νεκρούς ούτε τους ζωντανούς, είναι σαν κάτι να λέει για τα σημερινά δεινά μας και τις συνήθειες. Κι έτσι που καμαρώνω μερικές φορές την αποκοτιά μας, σκέφτομαι πιο συχνά ένα κουτουρού, που έρχεται από το παρελθόν και μας ορίζει, αλλά δεν δικαιώνει κανέναν.

Μήπως να μελετήσουμε προσεκτικά τα κατατόπια του ποταμού;


[δημοσιευμένο στην εφημερίδα Πριν, 05.10.14]

περασμένα

Powered by mod LCA


δικά μας παιδιά
μπανανιώτης
δούλος
τορπίλα
στελής
φραντζής
κεσίσογλου
τσαλαπάτης
καλόρ

αρτόπουλος
λάρυγγας
ζουλ
βάαλ
κουλίδου
πλεημπό
μαρκ
βαγκ

διαβάζω

αεροζόλ
βίτα

βυτίο
δομιανός
ζακού
κίμπι

κκμοίρης
κόμπαλους
κουροσάβα
κουσίδης
κώστασνικ
λένιν
λοστμπόντις
μαραγκόπουλος
μαριονέτες
μόμεντ
μότορας
μπουρλέσκ

ξόδεμα
ολντμπόη
παιδί

πετεφρής
πορτατίφ
πουλής
ραδιοσοσιάλ
ρικούδης
ρομαντάντε
σάηλεντ

σαραντάκος
σκύλος
σοφιστής
σραόσα
στεφανίδης
τάλως
τέκιτσαν
φαιακία
χανδρινός
χασοδίκης


ρεμβάζω

γκρεπάλτ
καπράνος
κέρκυρα

κιλο
κινηματογράφοι
κούβα
μεγαλαϊκό
μίχος
μήνυμαλ
μιούταντ
μισιρλούδες
ντεμοντέ
ουλαλούμ
πόφπα
ραδιομπάμπλ
ρεντφλεκτέρ
σινέ7
τζαζαθήνα
χουανέγκρο

φώντας

σπάω πλάκα
άναλ
αντιστασέφ

βαψομαλλιάδες
ηλιθιότητα
καλυψώ
κουλούρι
κραμμπρουλέ
μαλάκας
σούπερκαλτ
στρουγκ
φίλοι
φώντας

παίζω μπάλα
αστέρας
βαρκελωνισμοί
σομπρέρο
χούμπα

 

βρίσκομαι
βρισκόμαστε

γειτονιές
βοτανικός
δρακόπουλου
ελαία
εξάρχεια
εργατολέσχη
ερνέστο
εξπόντιουμ
κερατέα
κουζίνα
λαμπηδόνα
μπάουμστρασε
νέα σμύρνη
πλουμί
πλους
πολύτεχνο
στρούγκα
ταξίδι
φιλαδέλφεια