blog



όταν βλέπεις κάποιον μόνο

E-mail Εκτύπωση PDF

"Έγραψε υπέροχα τραγούδια, αλλά με πόση μοναξιά το πλήρωσε... Άξιζε τον κόπο εντέλει; Ναι, άξιζε, γιατί υπάρχει κάτι που θα νικάει πάντα και τη μοναξιά και το θάνατο. Και αυτό το κάτι το είχε ο Μανώλης Ρασούλης".
Διονύσης Σαββόπουλος

"Δύο μέρες τώρα λέω με ό,τι δύναμη μου έχει μείνει πως ο μπαμπάς κάθε άλλο παρά μόνος ήταν. Αν γνωρίζατε το πόσους ανθρώπους είχε γύρω του που τον λάτρευαν και τους λάτρευε, θα τρομάζατε. [...] ο θάνατος του ΔΕΝ ήταν μοναχικός. Ήταν ατυχής. [...] Σε όλη μου τη ζωή τον θυμάμαι με μία βαλίτσα στο χέρι να ταξιδεύει και να "χάνεται" σε διάφορα χωριά και ακόμα πιο πολύ σε διάφορα παραλιακά μέρη της Κρήτης που του άρεσαν πιο πολύ. [...] Οι μικρές απομονώσεις του πατέρα μου ήταν τόσο συχνές που οι πολύ δικοί του άνθρωποι πολλές φορές διαμαρτύρονταν οτι δεν γίνεται να εξαφανίζεται έτσι, γιατί πολλές φορές είχαν να του πούν και πιο επείγοντα πράγματα. [...] Αυτή τη φορά στράβωσε εντελώς η κατάσταση. Ήμασταν όλοι έτσι τοποθετημένο,ι που κανείς δεν έβρισκε κανέναν. Εκείνος στη Θεσσαλονίκη, εμείς όλοι στην Αθήνα και οι πιο κοντινοί του άνθρωποι στη συμπρωτεύουσα, και αυτοί Αθήνα και εκτός πόλεως. Μίλησε μια μέρα πριν φύγει με τον άντρα μου στο τηλέφωνο. Έπαιρνε κατ'ευθείαν εκείνον για να αποφύγει να αφήνει πάλι μηνύματα στον τηλεφωνητή μου. Ήταν κεφάτος Δεν φαντάστηκε κ εκείνος οτι ο πόνος που ένιωθε τον τελευταίο καιρό στην πλάτη προερχόταν απο την καρδιά και έκανε κάποιες φορές Σιάτσου για να μην πονάει νομίζοντας οτι είναι μυοσκελετικό το θέμα. Την άλλη μέρα απο το τηλεφώνημα, ήταν ευδιάθετος και όπως πάντα με παρέα για εσπρέσσο, σινεμά και το βράδυ για φαγητό. Εκείνος πήγε στο σπίτι του και οι υπόλοιποι εκτός Θεσσαλονίκης. Έκλεισε το κινητό. Πάντα το έκλεινε για να κοιμηθεί. Και αν είμασταν τυχεροί, το φόρτιζε κ όλας. Κανένας δεν ανησύχησε ιδιαίτερα για την άλλη μία εβδομάδα που δεν άνοιγε το κινητό. Η φίλη που τον βρήκε, δεν είχε ζήσει την συχνότητα των μικρών διαφυγών του. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Ο μπαμπάς δεν ήταν καθόλου μόνος του".
Ναταλί Ρασούλη

"Όταν βλέπεις κάποιον μόνο να δολοφονεί το χρόνο
στάσου στη γωνιά.
Ίσως να 'χει βρει το δρόμο, να'δε στην φθορά τον κόσμο
και γι' αυτό πονά.
[...]
Όταν βλέπεις κάποιον μόνο, μπορεί να 'χει εχθρό τον πόνο,
να γελά βαθιά.
Μέσα στης ζωής το βύθος, οι μονάχοι είναι πλήθος,
μέτρα τους σωστά".

Μανώλης Ρασούλης

0 σχόλια μέχρι τώρα

Add Comment


     

    "...Σαν πρόκες πρέπει

    να καρφώνονται οι λέξεις

    Να μην τις παίρνει ο άνεμος..."


    περασμένα

    Powered by mod LCA