blog



ο protagon μου

E-mail Εκτύπωση PDF

Όποιος χρησιμοποιεί τη μηχανή αναζήτησης της γκουγκλ, θα έχει παρατηρήσει ότι καθώς ξεκινάς να γράψεις τη λέξη προς αναζήτηση, εμφανίζονται από κάτω κάποιες προτάσεις από τη μηχανή, ανάλογα με τα αρχικά γράμματα που έχεις πληκτρολογήσει. Η σειρά των επιλογών που δίνονται προκύπτει από ένα φίλτρο της μηχανής που διατρέχει το πλήθος εμφανίσεων των πιθανών λέξεων σε δημοσιεύσεις, σε συνδυασμό με τις προβολές τους από τους χρήστες· κοινώς, εμφανίζει τις πιο δημοφιλείς λέξεις. Από την αρχή το είχα βρει διασκεδαστικό, τόσο που στα χαζολοήματά μου, πληκτρολογούσα τυχαία γράμματα και συνδυασμούς, για να διαπιστώσω ποιες λέξεις είναι trendy την κάθε εποχή στα ίντερνετς. Εδώ και καμιά βδομάδα, σταμάτησα να το βρίσκω και τόσο διασκεδαστικό, όταν πληκτρολογώντας το γράμμα "χ", εμφανίστηκε ως πρώτη επιλογή το αποτέλεσμα "χρυσή αυγή". Εκεί όμως που ίδρωσα πραγματικά και άρχισα να παράγω συνειρμούς, ήταν όταν πληκτρολογώντας "χρ", εμφανίστηκαν κατά σειρά η "χρυσή ευκαιρία" και το "χρηματιστήριο", μετά όμως την πάντα πρώτη "χρυσή αυγή". Διαπίστωσα με ακόμα μεγαλύτερη αποστροφή ότι ακόμα και στο "χρη", η "χρηση αυγή" εμφανίζεται στα εφτά πρώτα αποτελέσματα. Πολυ φιλομάθεια έπεσε τελευταία στο ίντερνετς· περισσότερη φαίνεται κι από την ανάγκη για δουλειά, αν ας πούμε αυτή μπορεί να εκφραστεί στην αναζήτηση της "χρυσής ευκαιρίας".

Στο ίδιο πνεύμα πολιτικής ανορθογραφίας, τα κανάλια της τελεόρασης εδώ και λίγο καιρό αγκάλιασαν τη χρυσαυγή στη γυαλιστερή θεματολογία τους, δίνοντας κάθε βήμα στον μπρουτάλ φασιστικό λόγο· από εκτενείς παρουσιάσεις σε κυριλέδικες δημοσιογραφικές εκπομπές μέχρι λίγα μέτρα πασαρέλας στη μόδα του μεσημεριού ανάμεσα στα λιωμένα λιπ γκλος της ματαιοδοξίας, πάντα όμως στο πλαίσιο του τρυφερού αυτοπροσδιορισμού, μιας και είμεθα πολιτισμένοι άθρωποι πλέον και δεν μιλάμε με αναχρονιστικά στερεότυπα, right; Right. Άκρα right, για την ακρίβεια· άκρα του τάφου right. Κι έτσι, να'τος πετιέται από δεξιά, ο Μιχαλοβλάχος στο μπερντέ του Σταύρου Θοδωράκη, να'τος πετιέται από ακροδεξιά κι αντρειεύει και θεριεύει και καμακώνει αλλοδαπό με το καμάκι του ήλιου.

Κυνηγάτε μετανάστες; ρωτάει ο σοβαρός δημοσιογράφος πιάνοντας (στη νιοστή) το πηγούνι του. 'Οχι, ποτέ δεν έγινε αυτό, εξηγείται η αρχηγάρα, αφού έχει όλο το πεδίο να το κάνει. Σ'αυτό το σημείο κανονικά, ένας καλός δημοσιογράφος έχει φροντίσει να έχει μονταρισμένες -από άλλο γύρισμα βρε αδερφέ- δυο-τρεις πρόχειρες μαρτυρίες από σακατεμένους ταλαίπωρους του Αηπαντελεήμονα, που έχουν γυρίσει από το νοσοκομείο με ράμματα, εγχειρισμένα κεφάλια και άλλα τεκμήρια αναπηρικής σύνταξης. Μετά τις μαρτυρίες, ο καλός δημοσιογράφος, θα αναφέρει πως οι αναγνωρισμένοι ως θύτες γι'αυτές τις επιθέσεις είναι όλοι τους μέλη της χρυσαυγής και ίσως να το ταυτοποιήσει κιόλας με τα ονόματα των υποδίκων για τις ίδιες επιθέσεις. Αυτά τα κάνει ο καλός δημοσιογράφος. Ο δημοσιογράφος-σκέτο μπορεί να αρκεστεί, αν το θέλει, σε ένα τάπωμα του βλαχοφύρερ στο καπάκι, με κανά δυο φωτογραφίες από επιθέσεις, αλιευμένες από γνωστά μέσα και εφημερίδες. Και πάλι το νόημα βγαίνει.

Όχι όμως ο Σταύρος. Ο Σταύρος ακούει τους ανθρώπους, σκύβει στις ιστορίες τους, αφουγκράζεται τις αγωνίες τους. Άλλωστε, αυτογελοιοποιούνται οι φασίστες, όπως λένε όλοι. Όλοι; Ίσως μόνο εκείνοι που έτσι κι αλλιώς έχουν χαράξει ένα μέτρο στο τι είναι γελοίο και τι όχι, που μια αποστροφή για τις μεθόδους που υιοθετήθηκαν ως (τελικές) καθαρές λύσεις την έχουν, που μια αισθητική απόσταση από τα σάλια της μπρουταλιτέ των κασιδιάρηδων μπορούν να την καυχηθούν. Οι υπόλοιποι σιγοβράζουν στο ζουμί της αντιμνημονιακής οργής και του χαοτικού εύρους των επιλογών έκφρασής της, όπου ο πιο ελλαδάρας κερδίζει πόντους κι ας πάει να κουρευτεί η δημοκρατία και οι πολιτισμένες οδοί της. Τις είδαμε κι αυτές. Και αν όπως λέει κι ο Σταύρος "σας λένε φασίστες και νεοναζί", εδώ είναι τα παλικάρια για να μας πουν ότι δεν είναι ούτε το'να ούτε τ'άλλο. Και τι πα να πει νεοναζί δηλαδή; Εδώ σε θέλω.

 

Νεοναζί σε χαριτωμένη συντόμευση θα πει εθνικοσοσιαλιστής, νασιοναλσοτσιαλίστεν. Το σωστό θα ήταν να λέμε νεονατσί και, εδώ που τα λέμε, παίζει να είμαστε οι μόνοι στο ντουνιά που το προφέρουμε λάθος και δεν μας εννοούν στα ξένα όταν μιλάμε. Επίσης, το σωστό θα ήταν όταν λέμε νεοναζί να εννοούμε κάποιον που έχει, πέρα από την προσήλωση στα εθνικά, και μια ενημέρωση περί του σοσιαλισμού. Για να δούμε όμως λίγο τις προγραμματικές θέσεις, έτσι όπως δεν μας τις μολόγησε ο άρειος αρχηγός μέσα στον απολογητικό αυτοπροσδιορισμό του, και να νιώσουμε εθνικοσοσιαλισμός τι πα να πει:

Φορολογική αμνηστία για δέκα χρόνια εφ'όσον δημιουργούνται τουλάχιστον δέκα σταθερές θέσεις εργασίας, μηδενισμός της φορολογίας σε εξαγωγικές παραγωγικές μονάδες, υπέρ της επενδυτικής ανάκαμψης κατάργηση όλων των ασφαλιστικών και λοιπών εισφορών, άμεση κατάργηση όλων των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών φορέων,διάθεση οικοπέδων με leasing ένα ευρώ το χρόνο. Επίσης: να αποβληθεί τελείως το υπουργείο ανάπτυξης και η επένδυση να πραγματοποιείται κατ’ευθείαν μεταξύ των συνεταίρων που καταβάλλουν το κεφάλαιο, δηλ. του Έλληνα επενδυτή και του Ευρωπαϊκού ταμείου, το οποίο μπορεί να εκπροσωπηθεί από Ελληνική Τράπεζα, μ’ένα κόστος 1-2% για τις υπηρεσίες που θα παρέχει (έλεγχος επένδυσης κλπ.)

Εξόχως σοσιαλιστικά και εθνικά πρέπει να ακούγονται όλα αυτά, ειδικά αν τα συνδυάσουμε και με την εγγυητική διαβεβαίωση ότι τα συμφέροντα της πατρίδας διασφαλίζονται με την παραμονή στο ευρώ, η οποία είναι επιτακτική συνθήκη για τους υπερπατριώτες που ματώνουν για μια ανεξάρτητη εθνική οικονομία. Μη στραβώσει κι η μαμά Ντόιτσλαντ. Ούμπερ άλες. Το καλύτερο όμως στο έχω για το τέλος: ο Λαός είναι ο πραγματικός άρχοντας και ηγεμονεύει τον εαυτό του μέσα από τον Ηγέτη του.

Τσίμπησες και το δημοκρατικό σου λοιπόν και είσαι ήσυχος. Γιατί λοιπόν δεν παίζουν όλα αυτά στα κανάλια και δεν βρίσκεται μισός δημοσιογράφος να τα ψαχουλέψει και να μας τα πετάξει ατάκτως σε κάνα μικρό ρεπορτάζ, έτσι φορ ολντ democracy σέηκ; Γιατί αναλώνουν υπόπτως εμμονικά το χρόνο τους σε ένα λιβάνισμα του θυμικού προφίλ της οργάνωσης και της αστειακής λαϊκότητας των μελών της (ακόμα και μέσα από τις λάηφσταηλ προσεγγίσεις); Ίσως γιατί, όπως γράφει ο Βυτίος στο ΜΟΝΟ που κυκλοφορεί (τεύχος 9), όταν ο κυρίαρχος λόγος των δύο (μέχρι πρόσφατα) μεγάλων κομμάτων και των τηλεοπτικών πάνελ, αποχρωματίζει και απενεχοποιεί έννοιες όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή πρακτικές όπως οι "επιχειρήσεις σκούπα", αυτό που χτες έμοιαζε ακραίο, αύριο θα είναι "αυτονόητο". Ίσως γιατί, όπως γράφει ο Δημήτρης Κουσουρής στο Unfollow που κυκλοφορεί (τεύχος 6), είτε στις επόμενες εκλογές οι ναζί πάρουν 0,5 είτε 8%, το σίγουρο είναι πως η ελληνική αστική τάξη έχει προσθέσει μια ακόμα ζώνη εξαίρεσης, μια ζώνη νόμιμης ανομίας, στην οποία δυνάμεις του συστήματος θα μπορούν, "μέσα κι έξω από τη βουλή", με το καλό και με το στανιό, με νόμιμους και παράνομους τρόπους να υπερασπίζονται το καθεστώς των κυρίαρχων σχέσων ιδιοκτησίας.

Παίζουν λοιπόν συνέχεια τη χρυσαυγή για να κατοχυρωθεί πλέον αυτός ο λόγος όχι ως κάτι ακραίο, αλλά ως κάτι συζητήσιμο βρε αδερφέ, μια τάση ανάμεσα σε άλλες, δεν είναι άκρο, είναι σλόγκαν, είναι hip, είναι φάση, το εγέρθητι είναι πλακίτσα, είναι παρεξήγηση. Ο συνειρμικός συσχετισμός μιας ακραίας εγκληματικής συμμορίας με μια λαηφστάηλ μπρουταλιτέ, διάδοχο του τυχαίο δε νομίζω στις καθημερινές μας έξεις, απώτερα κατορθώνει κάτι απείρως χειρότερο στις συνήθειες του δημόσιου λόγου: τη νομιμοποίηση των φασιστικών ιδεών μέσα στα όρια της κοινωνικής ευαισθησίας. Έτσι, το τελευταίο κακό είναι το ότι εκφασίζεται το ίδιο το δικαίωμα στο λόγο -αυτό άλλωστε έχει εκφασιστεί προ πολλού όταν τα εκβιαστικά διλήμματα της άρχουσας τάξης δεν σέβονται ούτε τη βασική συνθήκη ενός εκβιασμού: ότι ο εκβιασμένος καλείται να επιλέξει. Το αληθινά εφιαλτικό ως κοινωνικό έθιμο που τείνει να διαμορφωθεί και να διαβρώσει τη συνείδηση δύο τουλάχιστων γενεών, είναι ότι εκδημοκρατίζεται (άρα εκλογικοποιείται -pun intended) το δικαίωμα στο φασισμό. Και αυτό το συνολικό κέρδος για τους απολυτάρχες είναι απείρως χρησιμότερο από το διαλεκτικό, αφού πέρα από το λόγο αφορά (κυρίως) και την πράξη. Γι'αυτό άλλωστε και στους τρόπους τους, φροντίζουν να μασκαρεύονται όσο μπορούν (με δυσκολία είναι η αλήθεια) με το δημοκρατικό προσωπείο, παίζοντας με τις νόρμες των αντιπάλων: την ανταλλαγή απόψεων.

Ή, ακόμα καλύτερα, αν αυτό είναι άκρο, τότε είναι όσο άκρο είναι και οι ανταρσύες και αυτοί οι αριστεροί που θέλουν -άκουσον άκουσον- να μας βγάλουν από το ευρώ και να μας βρουν όλα τα κακά των σοβιέτ (και άλλα τόσα). Τους ίδιους τους χρυσαυγίτες -ως fashion icons- θα τους φτύσει και θα τους πετάξει το σύστημα, αφού (μας) τους φορέσει κι άλλο λίγο, καθ'ότι είναι γνωστό πως τα νούμερα φέρνουν νούμερα. Ή θα καούν μόνοι τους από την υπερβολική έκθεση στο φως, όπως κάθε σωστό βαμπίρ που σέβεται το μύθο του. Η τηλεθέαση θα τους λιώσει. Ο αποκλεισμός και οι συνομωσίες μόνο θα τους σώσουν.

Αν λοιπόν μεθαύριο το μαύρο μπλοκ του σαμαρά νομοθετήσει τους πυροβολισμούς μεταναστών στα σύνορα ως λύση, το έδαφος θα έχει οργωθεί. Η ανάγνωση του προβλήματος έχει κατοχυρωθεί προ πολλού, η ατζέντα έχει διαγράψει όλες τις παρεκκλίσεις. Όσο για τις λύσεις του, το μεγάλο crash test στην κοινωνία θα έχει γίνει. Η χρυσαυγίνη διοχετεύτηκε στους μικροαστούς σε σωστές ελεγχόμενες δόσεις, αργά, μεθοδικά, μέσα από καιάδες, παντελεήμονες και θηρία τζήμερα. Κανένα αυγό του φιδιού δεν χρειάστηκε να επωαστεί. Με γελάκια και στοργικά τριψίματα στο πηγούνι από (όλους) τους θοδωράκηδες, τα κατακάθια της ιστορίας από τα έγκατα της μισανθρωπίας, γίνονται πρωταγωνιστές.

 

 

*Ζήτω, δεν υπάρχει άλλο βούτυρο!, του John Heartfield, εξώφυλλο του ΑΙΖ, 1935. Στον υπότιτλο, μια φράση του Hermann Goering: "Το σίδερο πάντα έκανε το έθνος δυνατό, ενώ το βούτυρο και το λαρδί έκαναν τον κόσμο χοντρό".

3 σχόλια μέχρι τώρα

Feed
  1. Καταπληκτικό άρθρο
  2. γεια στο πληκτρολόγιό σου :-)
  3. Σας ευχαριστώ. Θυμηθείτε με αν περάσετε καμιά βόλτα από το εστιατόριο της ιντελιγκέντσιας και φτύστε λίγο αλάτσι στη μάπα του ιδιοκτήτη...

Add Comment


     

    Πολιτική γαστριμαργία, ασάλιωτη, χωρίς συντηρητικά, με κακή χοληστερόλη και τόνους καθάριας μαύρης χολής...

    ...και μαρξιστικού υπαρξισμού

    περασμένα

    Powered by mod LCA